क्रोधी-संवत्सरः । मार्गशीर्ष-कृष्ण-द्वादशी । धनु १२ । 2024-December-27
- Introduction
- मूलम्
- தமிழ்
- English
மஹேந்த்ரமங்கலத்தில் ஸ்ரீ சங்கராசார்ய ஸ்வாமிகள்
Tamil and English Translations: Smt. Vidya Jayaraman
காஞ்சி மஹாஸ்வாமிகள் 1907-இல் (பராபவ வர்ஷம் மாசி மாசம்) பட்டம் ஏற்ற போது அவர் வயது 13. 1911-ஆம் வருடம் கும்பகோணத்திலிருந்து அவர் வித்யாப்யாஸம் செய்வதற்காக ஏகாந்தமான இடமாக அமைந்தது மஹேந்த்ரமங்கலம் என்ற க்ராமம்.
அகண்ட காவேரியின் வடகரையில், முசிறிக்கு மேற்கே இயற்கை வளமிக்க ரம்யமான க்ராமம் மஹேந்த்ரமங்கலம். மஹேந்த்ரவர்மபல்லவன் தன் பெயரால் ப்ராஹ்மணர்களுக்கு அளித்து உருவாக்கிய சதுர்வேதிமங்கலமான க்ராமமாதலால் இப்பெயர் பெற்றது. அன்னதானக் கட்டளைக்கென மடத்திற்கு மதுரையில் அரசாண்ட கடைசி நாயக்க மன்ன விஜய ரங்க சொக்கநாத நாயக்கர் சாலிவாகன சகம் 1603-ஆம் ஆண்டில், (1708 பொ.யு) பூதானம் செய்திருந்தார் என்பதையும் அறியலாம். அக்காலத்தில் போக்குவரத்து வசதிகள் அதிகமாக இல்லை. அக்ராமத்தை அடைய வேண்டுமானால், காவிரியின் தென்கரையிலுள்ள லாலாபேட்டை என்னும் ரயில் நிலையத்தில் இறங்கி, ஒரு மைல் அகலமுள்ள காவிரியைப் பரிசலில் கடந்து செல்ல வேண்டும் என்றும் 1911-1913 வரை ப்ரஸித்திபெற்ற பண்டிதர்களுக்கும், தலைவர்களுக்கும் அந்தக் கிராமம் ஒரு யாத்திரை ஸ்தலம் ஆயிற்று என்றும் அக்காலத்தில், ஸ்ரீ ஸ்வாமிகளின் வித்யாப்யஸம் செய்வித்து ஊக்கப்படுத்தியவர்களாக பைங்காநாடு பஞ்சாபகேஶ ஶாஸ்த்ரிகள், மஹாமஹோபாத்யாய ஶாஸ்த்ர ரத்னாகர தி.வேங்கடசுப்பா ஶாஸ்த்ரிகள், சாஸ்திர ரத்னாகர விஷ்ணுபுரம் சாமி ஶாஸ்த்ரிகள், திருவிசைநல்லூர் வெ.வேங்கடராம ஶாஸ்த்ரிகள், மடத்து ஆஸ்தான வித்வான்களான மஹாமஹோபாத்யாய பைங்காநாடு கணபதி ஶாஸ்த்ரிகள், மஹாமஹோபாத்யாய கருங்குளம் க்ருஷ்ண ஶாஸ்த்ரிகள், கோடி கன்னிகாதானம் உபயவேதாந்த ராஜகோபல தாதாச்சார்யார் முதலானவர்கள் பெயரையும் குறிப்பிடுகிறார் மஹாஸ்வாமி சரிதத்தில் ஸ்ரீ ஸாம்பமூர்த்தி ஶாஸ்த்ரிகள்.
இத்தகைய வித்வான்களுள் ஒருவர் பைங்காநாடு பஞ்சாபகேஶ ஶாஸ்த்ரிகள் ஆவார். மிகவும் ஓஜஸ் நிறைந்த உயிரூட்டமிக்க அழகிய ஸம்ஸ்க்ருத கத்ய நடையையும் சுவைமிக்க பத்யங்களையும் எழுதக்கூடியவர் இவர். அகிலாண்டேஶ்வரியின் தாடங்கபிரதிஷ்டை குறித்து ஒரு சம்பூ காவ்யம் (கத்யமும் பத்யமும் கலந்த காவ்யம்), வ்யாஸ பூஜா வைபவம் முதலியவற்றையும் இயற்றி உள்ளார். இவர் வாணீவிலாஸ அச்சுக்கூடத்தின் ஸஹ்ருதயா என்ற இதழில் “மஹேந்த்ரமங்கலத்தில் ஶங்கராசார்ய ஸ்வாமிகள்” என்ற தலைப்பில் ஒரு சிறு நாடகம் எழுதியுள்ளார்.
அந்நாடகம் ஆனந்த வருடம் ஆஷாட மாதத்து இதழில் ப்ரசுரம் செய்யப்பட்டுள்ளது(1914). ஆகாய மார்க்கத்தில் பறந்து செல்லும் ப்ரியதர்ஶனன், குருப்ரியன் என்ற இரு கந்தர்வர்கள் சோழ பூமியில் காவேரீ தீரத்தின் அழகையும் காவேரியின் மஹிமையையும் ரசித்தபடியே வர்ணித்துக்கொண்டு தம் விமானத்திலிருந்து இறங்குகின்றனர். மஹேந்த்ரமங்கலத்தில் காமகோடி பீடத்தின் ஆசார்ய ஸ்வாமிகள் தங்கி இருக்கிறார் என்று கும்பகோணத்தில் கேள்விப்படுகின்றனர்.
ப்ரியதர்ஶனன் இவ்வாசார்யர் எத்தகையவர் என்று வினவ, அவர் மிகச்சிறு வயதிலேயே வைராக்யம் மிகக் கொண்டவர் என்றால் அஃதொன்றும் ஆச்சர்யப்படுவதற்கில்லை ஏனெனில் இளஞ்சூரியனும் உலகத்தை ப்ரகாசிக்கப்படுத்த முடியும் – அது போல பாமரர் முதல் பண்டிதர் வரை இவரது ஆசாரத்தைப் பார்த்து தாமும் தம் கடமைகளைச் சரிவர செய்கின்றனர் என்கிறார் குருப்ரியன். அவர் அத்வைதத்திற்கும் என்னவெல்லாம் செய்தார் என்று இருவரும் பேசிக் கொள்கிறார்கள் – லால்குடியில் பாலக்ருஷ்ண ஶாஸ்த்ரிகள் உட்பட பலர் தம் ஊரில் ஸம்ஸ்க்ருத பாடசாலையும், பகவத்பாதர் மூர்த்தி ப்ரதிஷ்டையும் செய்யக்கோர அவ்வண்ணமே செய்ய ஆஜ்ஞாபித்து செய்து முடித்தார். அதன் பின் அங்கே சில மாதம் சந்த்ரமௌலீஶ்வரருக்கும் அம்பாளுக்கும் பூஜை முடிந்து மஹேந்த்ரமங்கலம் வந்தடைந்தார்.
அங்கே இருவரும் சுற்றிப் பார்க்கின்றனர். இரண்டு பர்ணசாலைகள் அமைக்கப்பட்டிருந்தன – ஒன்று அத்யயனத்திற்காகவும் மற்றொன்று தபஸ் முதலிய அனுஷ்டானங்களுக்காகவும் என்றும் தெரிகிறது. இதனாலேயே இவ்வூருக்கு ஸந்ந்யாஸிமடம் என்ற பெயரும் வழங்கலாயிற்று என்றும் அறியமுடிகிறது. அதன் பிறகு வாணி விலாஸ முத்ராணாலயத்திற்கு ஊக்கத் தொகைகள் கொடுத்தது மற்றும் அவர்களின் ஆசார்ய க்ரந்த முத்ரணத்தை மிகவும் ப்ரோத்ஸாஹப்படுத்தியது என்று அத்வைத வித்யைக்காக முனைவது இத்தகைய அரிய செயல்களை செய்து வருகிறார் என்றும் தாம் இவ்விடம் வந்தது தங்கள் பாக்யமே என்று கூறிக்கொண்டு கந்தர்வ லோகம் கிளம்புகிறார்கள். அவரின் நிர்வாகத் திறமையும் மிகவும் சிலாகித்து எழுதப்பட்டுள்ளது. இதெல்லாம் பஞ்சாபகேஶ சாஸ்திரிகள் எழுதிய போது மஹாஸ்வாமிகளுக்கு வயது பதினேழு முதல் பதினெட்டு தான் இருக்கும். गुणाः पूजास्थानं गुणिषु न च लिङ्गं न च वयः என்று உத்தரராமசரிதத்தில் நற்குணங்களே பூஜிக்கத்தக்கவை ஆண்/பெண் போன்ற லிங்க பேதமோ வயதோ அல்ல என்று பவபூதி சொன்னதை நினைவுகூர்கிறார்கள்.
ஆசார்யாள் ஆஜீவனபர்யந்தம் செய்யப்போகும் செயற்கரிய செயல்களின் அஸ்திவாரங்கள் அன்றே இடப்பட்டுவிட்டன என்று அவர் பாடம் கற்க உதவியாய் இருந்து கவனித்த பஞ்சாபகேஶ ஶாஸ்த்ரிகள் போன்ற பண்டிதர்கள் அப்போதே நன்கு உணர்ந்தனர் என்ற ஸூக்ஷ்மத்தை இந்நாடகம் நமக்கு உணர்த்துகிறது
நிகழும் க்ரோதி ஸம்வத்ஸரம் மார்கஶீர்ஷ க்ருஷ்ண த்வாதஶீ (தனு 12) 2024-டிசம்பர்-27 ஆம் தேதியான அவர்தம் ஆராதனை தினத்தை முன்னிட்டு இங்கே வெளியிடப்படுகிறது.
Śrī Śankarāchārya Swāmigal in Mahendramangalam
Pūjyashrī Chandraśekharendra Sarasvatī, the 68th Jagadguru Śankarāchārya of Śrī Kānchī Kāmakoti Mūlāmnāya Sarvajna Pīṭham, undertook sannyāsa at the age of thirteen. This sacred event occurred in Parābhava varṣam, māsi māsam (1907 CE).
In 1911, the village of Mahendramangalam provided the requisite solitude for His vidyābhyāsam. This picturesque village endowed with natural beauty lies on the Northern banks of Akhaṇḍa Kāveri, to the West of Musiri. The place owes its name to Mahendravarma Pallava who setup the village as a chaturvedimangalam and granted it to brahmanas. The last King of Madurai Vijayaranga Chokkanātha Nāyaka donated land to the Śrīmaṭham for the purpose of annadānam in 1708 CE, Śālīvāhana era 1603.
In the early 1900s, in order to reach this village, one had to get down in the Lālāpeṭṭai railway station and take a small boat access the Kāveri. Brahmaśrī Sāmbamūrti Śāstrigal in Jagadguru Divya Charitam says that this village became a yatrāsthala for Panḍits and heads of institutions during the years 1911-1913. The distinguished vidvans who guided Mahāswāmigal’s education included Brahmaśrī Paingānāḍu Pancāpageśa Śāstrī, Mahāmahopādhyāya Śāstra Ratnākara Brahmaśrī Venkatasubba Śāstrī, Śāstra Ratnākara Vishnupuram Brahmaśrī Sāmi Śāstrī, Thiruvisanallur Brahmaśrī Venkatarāma Śāstrī and Śrīmatham vidvāns such as Mahāmahopādhyāya Paingānāḍu Brahmaśrī Gaṇapati Śāstrī, Mahāmahopādhyāya Karunkulam Brahmaśrī Krṣṇa Śāstrī, Koṭi kanyādānam Ubhayavedānta Brahmaśrī Rājagopāla Thāthāchārya.
Paingānāḍu Panchāpageśa Śāstrī one of these distinguished scholars wrote some works documenting the events in the Acharya’s early years. These writings are in the form of champu kāvyas (containing a mixture of both prose – gadya and verse – padya) that comprised of Samskrta gadya style full of ojas interspersed with beautiful padyams. This ability to write champū kāvyas is also showcases in works such as the Akhilāṇḍeśvarī Tāṭanka Pratiṣṭha Champū and Vyāsa puja vaibhavam.
Sahṛdaya was a magazine of the Vani Vilas Press, Śrīrangam. For this magazine, Panchāpageśa Śāstrī wrote a short play titled, “Śrī Śankarācārya Swamigal in Mahendramangalam”. This was published in Ānanda Varṣa, Āṣāḍa māsa (1914 ~July). The story is told in the form of a conversation between two gandharvas Priyadarśana and Gurupriya. As they were flying along in their vimana, they look down and are captivated by the beautiful geographic location of the Cholamanḍala filled with trees, deer and the gentle river Sahyajā/Kaveri flowing along. They had learnt in Kumbhaghoṇam that the Āchārya of Kamakoṭi Pīṭham is staying at Mahendramangalam and decide to stop the vimāna.
Priyadarśana wishes to know more about the Swāmigal. Gurupriya describes the Acharya’s vairagya likening it to a young Sun that is equally capable of brightening the earth. His achara inspired everyone from the unlettered to the learned to do their duties well. They then discuss the Āchārya’s activities thus far. for the cause of Advaita Vidya and Gurupriya lists that in Lalgudi the abode of Shri Tapastīrtha and Pravṛddha Śrīmatī, Bālakrishna Śāstrigal and other bhaktas prayed to the Āchārya to install a vigraham of Ādi Shankaracharya and also to begin a Samskrta Pāṭhaśālā in their village. He arranged for the the Pāṭhaśālā, and did pratiṣṭha of the vigraha of Bhagavatpāda. He also conducted the puja of Chandramauliśvara and Ambāl there and from there, proceeded to the village of Mahendramangalam.
The gandharvas look around and notice two parṇaśālās one for vedādhyayanam and the other for tapas and anuṣṭhānam have been set up. We also learn that this place was named Sannyāsi matham due to this reason Then they discuss how He has monetarily supported Vani Vilasa Mudranālayam for their printing of the works of Bhagavatpāda on Advaita Vidya along with lofty commentaries such as Bhamati and Parimalam as well and his exemplary task in the administrative affairs as well They consider themselves fortunate to have descended to this place and then depart to their loka.
It is interesting to note that when this was work was written, Mahaswamigal was under 20 years of age and how thee foundations for all the great work He has accomplished has been laid from the very early years of His Pithādipatyam. That senior vidvans and veterans such as Pancāpageśa Śāstrī, recognised this and thought fit to express these words of admiration tells us a lot.
Shri Jayendra Saraswati Swamigal later on did the pratishtha of a vigraham for Mahaswamigal adjacent to Bhagavatpada and it is said that the Tulasi plant worshipped by Mahaswamigal every day before His vedadhyayanam is also here.
The text and translation of this is made available on the occasion of His aradhana on 2024-Dec-27 Mārgashīrsha Krishna Dvādashī, Ārādhanā Tithi.
॥ महेन्द्रमङ्गले श्रीशङ्कराचार्याः ॥
पैङ्गानाडुग्रामाभिजनैः श्रीपञ्चापगेशशास्त्रिभिः विरचितं नाटकम्
(ततः प्रविशत्याकाशयानेन गन्धर्वयुग्मम्)
प्रियदर्शनः सखे इतो दृश्यताम् ।
वृक्षाकीर्णगिरिप्रदेशविचरत्सारङ्गरम्याः क्वचित्
नानाकानननीलसस्यनिवहैः श्यामीकृताः कुत्रचित् ।
स्वच्छस्वादुजलोज्वलद्वरनदीकासारशीताः क्वचित्
कुर्वन्त्यद्य मुदं ममास्य नितरां भूलोकदेशा इमे ॥
गुरुप्रियः न ममात्र तावान्प्रमोदः ।
प्रियदर्शनः सखे, निरुध्यतामत्र विमानराजः । अधोऽवरुह्य सम्यग्वीक्षणीयोऽयं प्रदेशः ।
(उभावपि विमानादवरुह्य)
गुरुप्रियः (समन्तादवलोक्य) सुहृन्मणे, अम्बरस्थितः पूर्वमापातदर्शनेन वञ्चितोऽभवम् । रमणीया नयनासेचनकाश्चेमे भूविभागाः । पश्य, पश्य,
संदृष्टा बहुषु स्थलेषु महिता सा सह्यभूभृत्सुता
नान्यत्रेदृशपूर्णवैभवमयं सन्दर्शयन्ती क्वचित् ।
एतादृङ्महिमोज्वलां भगवतीं कावेर्यभिख्यां सदा
सेवन्ते य इह स्थिताः सुकृतिनस्तेभ्यो महद्भ्यो नमः ॥
अपि च,
तटगतवरचूतव्राजराजद्विजौघाः ।
श्रवणमधुरशब्दैः शीघ्रमायात देशम् ।
इममभिमतसिद्धिं सेवनात्सह्यजायाः
झटिति भजत लोका यूयमित्याह्वयन्ति ॥
वदेयुरखिलाश्च यान् जगति कल्पभूमीरुहान्
सुपुण्यतलशोभिनस्त इह नारिकेलाभिधाः ।
विभान्ति बहवो द्रुमा वरकवेरजाप्रान्तगाः
ततश्च विमलावनीयमिति मे मनोनिश्चयः ॥
प्रियदर्शनः इदानीमेवात्मानमन्वर्थनामानं मन्ये ।
गुरुप्रियः तथ्यमाह प्रियवयस्यः। अहो! भागधेयमस्माकम् । यतः
अलभ्यमकृतपुण्यनिवहैः अनालोकितममरनिकरैरपि, आसेचनकमखिललोकेक्षणानाम् , अस्पृष्टमशुचिगन्धेन, अभाजनं कलिविलसितानाम् , अकालमृत्युः तमसाम्, आरोहणसोपानमपवर्गस्य, सेव्यं महामुनिभिरीदृशम् अतिपावनं क्षेत्रमधरीकृतामरावतीविभवम् नैतावतापि कालेनावलोकितमस्माभिः ।
प्रियदर्शनः सखे, अवधेहि तावत् कान्यक्षराण्यस्य क्षेत्रस्य नाम्ना अलङ्कृतानीति ।
गुरुप्रियः अधुनवाधिकुम्भघोणनगरमाकर्णितमस्माभिः सुप्रसिद्धं खल्वस्य नाम महेन्द्रमङ्गलम् इति ।
प्रियदर्शनः सखे, कुम्भघोणे सांप्रतमेतन्नामश्रवणस्य का प्रसक्तिः ।
गुरुप्रियः
श्रीकाञ्चीनगरीप्रसिद्धविलसच्छ्रीकामकोट्याख्यसत्-
पीठेशा गुरवः समस्तजगतामद्वैतविद्याभृताम् ।
श्रीमच्छङ्करदेशिका इति च ये राजन्ति तत्तादृशां
तेषां पादसरोजसेवनकृते तत्स्थानमाप्ता वयम् ॥
प्रियदर्शनः आम् ज्ञातम् । तत्रत्यैः महेन्द्रमङ्गलं ग्राममेते सांप्रतमलङ्कुर्वन्तीत्युक्तम् । गुरुप्रिय, एते गुरवः कीदृशा इति अवगन्तुमुत्सहे।
गुरुप्रियः एतेषां गुरुचरणानां निखिल-लोक-क्षेमङ्कर-पवित्रतमाश्चर्यास्पदवर्य-दिनचर्या-बृन्दानि आपामरषण्डं आ च पण्डितमण्डलीभ्यः सर्वेषामपि स्वस्वोचितकर्मसु सद्य एव प्रवृत्तिमुत्पादयन्ति।
प्रियदर्शनः अतिबाल्ये वयसि असाधारणवैराग्यसम्पदमासाद्य यतिसार्वभौमपदवीमधिरूढा इमे इति श्रूयते ।
गुरुप्रियः किं तावता । “बालस्यापि रवेः पादाः पतन्त्युपरिभूभृताम्” इत्युक्तं किल ।
अन्यच्च,
इमे श्रीकामकोटिपीठाधिपतयः श्रीमच्छङ्करस्य तेजसाप्यायिताः अनिर्वचनीयं वैभवमधिगच्छन्ति ।
अत एव एतेषु गुरुचरणेषु अनन्यलभ्यप्रतिभाविशेषैः स्वशिष्यकुलस्य ऐहिकामुष्मिकश्रेयः साधनैः शास्त्रीय-सन्मार्ग-सुलभ-बोधनैश्च एकयैव वार्तया विपरीत-वाद-कोलाहल-भरित-कुमतिकुल-लता-जाला-मूलघातनेन, कलिकालदोषेण पुनरपि तत्र तत्र दर्शितोदयमवैदिकमतं विध्वंसयितुम् आविर्भूताः परमशिवमूर्तिभेदाः आद्याः श्रीशङ्करभगवत्पादा इति मतिं कलयन्तेतराम् । यांश्च शुभ्र-रुचिभर-विभ्राजमानादभ्र-शरदभ्र-प्रभा-भङ्ग-कराच्छाच्छ-यशश्छटाच्छल-राजहंस-निवहालङ् कृत-दिगन्त-मानसा इति स्तुवन्ति विबुधाः । यैश्च, स्वपाद-नमद-पारभव-कराल-विष-पराभव-नरालि-भय-निराकरण-विधानिपुणतरागणित-महामहिम-समाकलत-निशाधिपति-शिशूल्लसित-शिराः सादरमभ्यर्च्यते ॥ यांश्च शुभ्र-रुचिभर-विभ्राजमानादभ्र-शरदभ्र-प्रभा-भङ्ग-कराच्छाच्छ-यशश्छटाच्छल-राजहंस-निवहालङ् कृत-दिगन्त-मानसा इति स्तुवन्ति विबुधाः । यैश्च स्वपाद-नमदपार-भव-कराल-विष-पराभव-नरालि-भय-निराकरण-विधानिपुणतरागणित-महामहिम-समाकलत-निशाधिपति-शिशूल्लसित-शिराः सादरमभ्यर्च्यते ॥
प्रियदर्शनः किमर्थमेते कुम्भघोणं प्रधाननगरं विहाय एतत्क्षेत्रनिवासार्थमेव बहिरगमन् ?
गुरुप्रियः आस्तिकशिखामणीनामनुग्रहार्थमेते यतिसार्वभौमास्तत्र तत्र सञ्चारमङ्गीकुर्वन्ति ।
प्रियदर्शनः वयस्य, अद्वैतसिद्धान्तप्रवचनाय यत्किमप्येतैरनुष्ठितं वेति ज्ञातुमुत्सहे ।
गुरुप्रियः साधु पृष्टम्, स श्रूयताम् ।
प्रियदर्शनः – अवहितोऽस्मि ।
गुरुप्रियः अस्ति श्रीरङ्गनाथक्षेत्रस्य प्राचीभागे भासुरभूसुरसार्थमण्डितः, आश्रय आस्तिकानां क्रीडागृहं वैदिकधर्माणाम्, श्रीप्रवृद्धश्रीमतीनाम्या जायया सहितेन सप्तर्षेश्वराख्येन महेश्वरेणालङ्कृतः श्रीतपस्तीर्थाभिधः (द्राविड्यां लालुकुडि)
महान् जनपदः ।
प्रियदर्शनः श्रुतपूर्व एवायं जनपदः ।
गुरुप्रियः एतज्जनपदवास्तव्याः बालकृष्णशास्त्रिप्रभृतयः प्रधानपुरुषाः एतेषां गुरुचरणानां सविधमेत्य “अस्मद्ग्रामे अखिलजगतीक्षेमैककलिताविर्भावस्य निखिल-कुमति-लोक-धूक-कुल-मूकीकरण-सहस्र-किरण-सहस्रायितस्य स्मरणमात्रदूरीकृतान्धतमसस्य, आदिशङ्करभगवत्पादा इति नाम्ना देदीप्यमानस्य श्रीमहेश्वरमूर्तिभेदस्य बिम्बप्रतिष्ठापनेन तत्सन्निधावेव संस्कृत-विद्या-पाठाशाला-स्थापनेन च अनुग्राह्या अस्मादृशा भक्तजनाः इति प्रार्थयामासुः ।
प्रियदर्शनः कार्यगौरवानभिज्ञे वयसि खल्वेते स्थिता इति श्रूयते ।
गुरुप्रियः अपिनाम न श्रुतं त्वया यदिह “गुणाः पूजास्थानं गुणिषु न च लिङ्गं न च वयः” इति । एते खलु
वयसा दधतोऽपि बालभावं
यशसा स्वीकृतवृद्धभावरम्याः ।
तमसा रहितैर्जनैः सुलभ्याः
मनसाचिन्त्यगुणाश्रया विभान्ति ॥
प्रियदर्शनः किं कृतमेतैरस्मिन्नवसरे ?
गुरुप्रियः यदुचितमात्मनः स्वरूपस्य यदर्हं तादृशस्य अधिष्ठानस्य, यच्चाभिनन्दनीयं विबुधवृन्दैः, तादृशमेव प्रत्युत्तरं दत्तमेतैः गुरुचरणैः ।
प्रियदर्शनः किमुत्तरमित्यद्य बलवती समुत्कण्ठा ।
गुरुप्रियः युष्मत्प्रार्थनां विनैवेयमनुष्ठेयमस्माभिः । इति वदन्त एव, निजास्थानगतं निखिलकृत्यनिर्वहणपटुतरं कञ्चिदाहूय,
श्रीशङ्करालयवरं विमले स्थले द्राक्
निर्माय शास्त्रगदितेन पथा यथावत् ।
विज्ञाप्यते यदि तदा भवता किलैषां
पूर्यात् झटित्यभिमतं गुरुभक्तिभाजाम् ॥
इति आज्ञापयामासुः ॥
प्रियदर्शनः उदारा मानसीवृत्तिर्महानुभावानाम् ।
गुरुप्रियः तत्क्षणमेव सोऽपि गुरोराज्ञां शिरसा वहन् तैः संभूय तमेव जनपदं गत्वा अविलम्बेन रमणीयं किमपि देवतायतनं शिल्पिभिः कारयित्वा गुरोराज्ञां निवर्तितवान्।
प्रियदर्शनः ततः किं वृत्तम् ।
गुरुप्रियः विज्ञाय तमुदन्तं शुभे मुहूर्ते एते गुरुचरणाः अभिषेकद्रव्यादीनि भृत्यमुखेन सज्जीकृत्य देवालये विम्बप्रतिष्ठासमयं सर्वानप्यास्तिकान् प्राबोधयन् ।
प्रियदर्शनः प्रथमे वयसि वर्तमानानामप्येतेषां कार्यकरणनैपुण्यमन्यादृशमिव प्रतिभाति ।
गुरुप्रियः तदनन्तरं शोभने मुहूर्ते स्वस्थानात् सपरिवारं प्रस्थाय क्वचित्सदुपन्यासैः कुहचित् धर्मतत्वबोधनैः कुत्रचित्सन्ततेश्वराराधनैश्च शिष्यजनमनांस्थावर्जयन्तः कतिपयैरेवाहोभिः कावेर्युत्तरतीरे भासमानं किंचन क्षेत्रमलमकार्षुः ।
प्रियदर्शनः ततस्ततः ।
गुरुप्रियः ततः समस्तकल्मषविनाशनपटुतरं सह्यजातीर्थं दर्शनमात्रेण चेतोनिर्वृतिजनकं तपोयोग्यं पावनतमं तत्प्रान्तं चावलोकयतामेतेषामेवमुदभून्मनसि ।
प्रियदर्शनः किं तत् ?
गुरुप्रियः तत्रैव श्रीचन्द्रमौलीश्वरस्य त्रिपुरसुन्दर्याश्च समाराधनानि सामोदं कतिचन मासानाचरणीयानि ।
प्रियदर्शनः अत्युदारः कल्पः । विम्बप्रतिष्ठा कदा समभूत्?
गुरुप्रियः निर्दिष्टे मुहूर्ते तमेव जनपदं प्राप्य भक्तिश्रद्धासमेतैः शिष्यनिवहैः संसेवितः मन्त्रपूतेन विधिना सर्वलोकक्षेमङ्करी आदिशङ्करभगवत्पादमूर्तिप्रतिष्ठां विधाय तत्सन्निधौ श्रीकामकोटिविलासाख्यां संस्कृतपाठशालां संस्थाप्य आस्तिकैरभिवन्दितः सहृदयैरनुमोदितव्यवसायः कविभिरनुवर्ण्यमानचरितः त्रिचतुरान् दिवसान् तत्रैवोषित्वा सर्वानपि परिपूर्णमनोरथानकार्षीत् ।
प्रियदर्शनः अहो ! भाग्यमेतेषां जानपदानाम् ।
गुरुप्रियः अथ निवृत्तेषु विबुधजनवृन्देषु निर्वृत्ते च तस्मिन् व्यवसाये, कवेरजातीरे विजनं निर्मलमतिपावकं मुनिजनमनोरञ्जकं सत्वोन्मेषदायकमिदं क्षेत्रमिति विज्ञाय सपरिवारमिहाजग्मुः गुरुचरणाः ।
प्रियदर्शनः सत्यम् । अत एवास्य क्षेत्रस्य संन्यासिमठ इत्यपराभिख्या समजायत ।
गुरुप्रियः ततः इदं क्षेत्रमधिवसन्तः विगतजनसंबाधं आत्मनीनमखिलमपि व्रतानुष्ठानं सामोदान्तः करणाः समाचारन्तीतीमं वृत्तान्तं प्रागेवाश्रौषम् ।
प्रियदर्शनः ( पार्श्वतोऽवलोक्य) किमत्र सह्यजाप्रवाहसमीपे पर्णशालाद्वयमिव दृश्यते ?
गुरुप्रियः तपोमन्दिरमेकम्; विद्यासदनमपरम् ।
प्रियदर्शनः तर्हि सम्यगालोकयावः ( इत्युपसृत्य )
(समन्तान्निरूप्य सहर्षम् ) अहो ! अस्य प्रशान्तपावनता तथाहि–
पार्श्वे स्वच्छ पवित्रनिर्मलजला सा भाति सह्यात्मजा
माकन्दाः पिकमञ्जुलध्वनिभृताः राजन्ति पार्श्वान्तरे ।
द्वारेऽश्वत्थमहीरुहो विलसति प्रान्तो महान् निर्मलं
स्थानं चैतदतोऽत्र मूर्तिमदिति प्रत्येमि सत्वं ध्रुवम् ॥
गुरुप्रियः सखे, कस्य वा सचेतनस्य हृदयं नावर्जयतीदं संनिवेशरामणीयकम् ।
प्रियदर्शनः वयस्य, पश्य पश्य ।
शाखाकरामविचलद्दलदम्भराज-
दीर्घाङ्गुलिप्रियसमाह्वयदर्थिसार्थः ।
अश्वत्थ एष विनिवेदयते जनानां
तत्तादृगाश्रमपदं महतामितीदम् ॥
गुरुप्रियः – ( श्रवणमभिनीय )
प्रियदर्शन, घण्टारव-सनाथ-पूजावाद्य-मङ्गल-ध्वनिराकर्ण्यते तदादिदम्पतिदर्शनाय त्वरितमेव गच्छावः ।
प्रियदर्शनः ( सप्रमोदम् ) सखे, समालोकय स्वीय-धवल-प्रभाकबलिताखिलदिशामुखस्य, निज-नाथ-विरहमसहमानस्य तत्सन्निधावेव स्थातव्यमिति बुद्धया सङ्कुचितात्मना समागतस्येव कैलासशैलस्य, चाञ्चल्य-रहित-दीर्घ-काल-स्थित-सौदामिनी-वृन्दस्येव विलसतो राजत-विमानस्य मध्ये विराजमानौ, सर्वसुरासुर-निकर-शेखर-भास्वर-किरीट-विधृत-हीर-वर-मरीचि-निचय-विरचित-नीराजन-
भासमानारुणारुण-चरण-सरसीरुहौ भक्तजनाभिमत-वितरणाल्पाल्पीकृत-कल्पक-भूमी-रुहौ,
सन्तत-निगम-निवह-शिखर-सौध-विहार-कलितादर-भरौ, शरारु-कुल-सङ्कुल-कानन-निवास-खेदम्
अति-दुःसह-शीत-वात-दहन-जनितायासम् आत्म-शरीर-मप्यनादृत्य दिवानिशमेकाग्रचित्तैः तपोधन-व्रातैः परिमृग्यमाण-स्वरूपौ सर्वत्र-परिपूर्णावपि कृत-पुण्य-लोकमात्र-दर्शन-योग्यौ श्रीत्रिपुरसुन्दरी-चन्द्रमौलीश्वरौ अवाङ्मनस-गोचरौ अद्भुतविग्रहौ आदियुवानौ ।
गुरुप्रियः वयस्य, इमौ प्रपञ्चमातापितरौ समाराधयितुं एकाग्रचित्ततयावस्थिता एते संयमि सार्वभौमाः स्पृहणीय-दर्शनाः प्रमोदमधिकमुपजनयन्ति प्रेक्षकाणाम् ।
प्रियदर्शनः सखे, गुरुचरणानां दर्शनेन अभियुक्तोक्तिमिमामनुस्मारितोऽस्मि
नह्यम्मयानि तीर्थानि न देवा मृच्छिलामयाः ।
ते पुनन्त्युरुकालेन दर्शनादेव साधवः ॥ इति
भवतु, देवालयप्रतिष्ठा पाठशालास्थापनमित्यादयः प्राचीनैरास्तिकैरनुष्ठीयन्ते । एतेषु गुरुचरणेषु प्राचीनाः नवीनाश्चास्तिकहृदयङ्गमारीतयः सामानाधिकरण्यमवलम्बन्ते इति हि श्रूयते । अपि जानासि अद्वैतसिद्धान्तप्रचाराय एतैरनुष्ठितं यं कमपि नवीनं प्रकारम् ।
गुरुप्रियः यदेव वक्तुमुपक्रान्तोऽहम्, तदेवानुयुक्तोऽस्मि प्रियवयस्येन । अपि नाम कर्णपथमागतः यदिह श्रीरङ्गक्षेत्रे विबुधजनश्लाघनीयः श्रीवाणीविलासनामक सार्थो मुद्रणालयो विलसत्यपूर्वेण सौभाग्येनेति ।
प्रियदर्शनः अथ किम् । अस्मादेव मुद्रणालयात्सांप्रतम् अखिला अप्यदिशङ्करभगवत्पादानां सूक्तयः प्रकाशिता आवर्जयन्ति विदुषां चक्षूंषि मनांसि च यो ह्येतन्मुद्रणालयं न जानाति स आत्मानमपि न जानाति ।
गुरुप्रियः साधूक्तम् । तासां सूक्तीनां भामतीकल्पतरुपरिमलादीनिव्याख्यानानि अद्य तस्मिन्नेव मुद्रणालये प्रकाशयितुमुपक्रान्तं गुरुभक्तशिखामणिना बालसुब्रह्मण्यार्येण ।
प्रियदर्शनः न मया ज्ञातम् । अखिलोपकारकोऽपि बहुद्रव्यसाध्यः खल्वयमुद्यमः ।
गुरुप्रियः – एते एव गुरुचरणाः तं द्रविणदानादिना प्रोत्साह्य साधु कर्मैतत्कारयन्ति ।
प्रियदर्शनः अहो ! अभिज्ञता अद्वैतसिद्धान्तस्थापका इमे पीठाधिपतयः एतादृशेन सर्वाभिनन्दनीयेन व्यवसायेन इतरेषामपि मठाधिपतीनाम् एवमेव युष्माभिरपि आचरणीयम् इत्युपदिशन्तीव ।
गुरुप्रियः मित्रमणे ! अनागतयोरावयोः महती कालकला समभूत् । तदेहि विमानमारुह्य स्थानमेव गच्छावः ।
प्रियदर्शनः प्रशान्तपावनादस्मात्पूजागृहादन्यत्र गन्तुं बुद्धिर्न जायते एतेषां गुरुचरणानां प्रतिकृतिं काचिद्गृहीत्वा गन्धर्वाणामन्येषामपि प्रदर्शयितुमभिलषामि ।
गुरुप्रियः एतदर्थमेव सहृदयायामेतेषां समीचीनः कश्चिदादर्शो मुद्रितः नयनासेचनकं विलसति ।
प्रियदर्शनः सहृदयाप्यद्यान्वर्थनाम्नी संवृत्ता । एहि । सर्वलोकक्षेमङ्करीं त्रिपुरसुन्दरीं प्रणम्य गच्छावः । ( उभे अपि प्रणिपत्य साञ्जलिबन्धम्)
कृपानिधिरिति प्रथां बहसि देवि तत्तादृशी-
मनन्यशरणो जडो मदपरोम्ब कुत्रापि न ।
प्रथा तव वृथा भवेन्मयि कृपां न कुर्या यदि
त्वमाशु मयि तां कुरु त्रिपुरसुन्दरीत्यर्थये ॥
( इति निष्क्रान्ते )
॥ மஹேந்திரமங்கலத்தில் சங்கராச்சாரியார் ॥
பைங்காநாடு ஸ்ரீபஞ்சாபகேச சாஸ்திரிகளால் இயற்றப்பட்ட நாடகம்
(இரு கந்தர்வர்கள் நுழைகிறார்கள்)
ப்ரியதர்சனன்: நண்பா, இங்கே பார்
சில இடங்களில் மரங்கள் நிறைந்த காடுகளில் மான்கள் உலவுகின்றன. சில பகுதிகள் அடர்ந்த காடுகளால் இருண்டுள்ளன. சில இடங்கள் குளிர்ந்த தெளிவான நதிகளின் நீரோட்டத்தால் குளிர்ச்சியாக உள்ளன. பூமியின் இந்த பகுதி இன்று என்னை மிகவும் மகிழ்விக்கிறது.
குருப்ரியன்: என்னை அவ்வளவாக ஈர்க்கவில்லை
ப்ரியதர்சனன்: நண்பா! இங்கே நம் விமானத்தை நிறுத்தவும்! கீழே இறங்கி நன்றாக பார்க்கவேண்டிய ப்ரதேசம் இது.
(இருவரும் விமானத்திலிருந்து இறங்குகின்றனர்)
குருப்ரியன் (சுற்றிலும் பார்த்து) அன்பு நண்பா! மேலிருந்து கீழே பார்த்ததில் நான் ஏமாந்துவிட்டேன். இவ்விடம் உண்மையிலேயே அழகாகவும் கண்களுக்கு இனிமையாகவும் உள்ளது! பார், பார்!
ஸஹ்ய மலையின் புதல்வியான இந்த காவேரி, பல இடங்களில் பிறந்தாலும், வேறெங்கும் இத்தகைய பெருவளம் நிறைந்த அழகு காணப்படவில்லை. இங்கு வாழ்ந்து, சிறப்புடன் விளங்கும் காவேரி என்று அழைக்கப்படும் தெய்வீகப் பெண்ணை வழிபடுபவர்கள் உண்மையிலேயே அனுக்ரஹிக்கப்பட்டவர்கள். அவர்களுக்கு நமஸ்காரங்கள்.
மேலும், கரையோரத்து மாமரங்களில் அமர்ந்திருக்கும் இந்த பறவைகள், தங்கள் இனிய குரல்களால், “விரைந்து வாருங்கள்! நீங்கள் அனைவரும் இவ்விடத்திற்கு வாருங்கள்! ஸஹ்யஜா நதியை வணங்கி, பல்வேறு லோகங்களை விரைவில் அடையுங்கள்” என்று அழைக்கின்றன.
ஒருவேளை அவை இவ்வுலகில், இப்புநிதமான காவேரியின் புதல்வி பாயும் பிரதேசத்தில் நிறைந்திருக்கும் தென்னை மரங்களாக காணப்படும் கற்பக விருட்சங்கள், புண்ணிய தலங்களை அலங்கரிக்கின்றன என்று கூறுகின்றன போலும். எனவே இது ஒரு புனிதமான ஸ்தலம் என்பது உறுதி.
ப்ரியதர்சனன்: இப்போதுதான் நீ உன் பெயரை அர்த்தமுள்ளதாய் ஆக்கியுள்ளாய் என்று நினைக்கிறேன்!
குருப்ரியன்: உண்மை, என் அன்பு நண்பா! இது நம் பாக்யமே! ஏனெனில்,
புண்ணியம் அதிகம் செய்யாதவர்களுக்கு எளிதில் கிடைக்காதது இது, பற்பல தேவர்களும் காண்பதரிது, காண்பவர் அனைவரின் கண்களையும் ஈரமாக்குவது, அசுத்தத்தால் தொடப்படாத மணம் கொண்டது, கலியின் பாதிப்புகளால் தொடப்படாதது, இருளுக்கும் (அறியாமைக்கும்) முடிவாக இருப்பது,மோக்ஷத்திற்கான படிக்கட்டு, மகரிஷிகளால் வணங்கப்படும் இந்த புனித க்ஷேத்ரம் இந்திரனின் அமராவதி பூமிக்கு இறங்கி வந்தது போல உள்ளது. இவரை இதுவரை நாம் காணவில்லை.
ப்ரியதர்சனன்: ஓ நண்ப! இந்த க்ஷேத்ரத்தின் பெயரை அலங்கரிக்கும் எழுத்துக்கள் என்னவென்று தெரிந்து கொள்! (இதன் பெயர் என்ன?)
குருப்ரியன்: சமீபத்தில் கும்பகோணத்தில் ப்ரஸித்தி பெற்ற இந்த கிராமம் மஹேந்திரமங்கலம் என்று அழைக்கப்படுவதாக கேள்விப்பட்டோம்.
ப்ரியதர்சனன்: நண்பா! கும்பகோணத்தில் இப்பெயரை கேள்விப்பட்ட சூழ்நிலை என்ன?
குருப்ரியன்: காஞ்சி நகரின் காமகோடி பீடத்தின் புகழ்பெற்ற ஆசார்யராக விளங்கும் ஸ்ரீ சங்கராச்சாரியரின் திருவடிகளை வணங்குவதற்காக
இவ்விடத்தை நாம் அடைந்தோம்.
ப்ரியதர்சனன்: ஆம். அது எனக்குத் தெரியும். அப்பீடத்தின் குரு தற்போது இந்த மஹேந்திரமங்கல கிராமத்தில் எழுந்தருளியுள்ளார். குருப்ரியன்! இந்த குருவானவர் எப்படிப்பட்டவர் என்று அறிய விரும்புகிறேன்.
குருப்ரியன்: பூஜ்யமான குருவின் தினசரி ஆசரணங்கள் இவ்வுலகத்திற்கு நன்மை பயக்கும் வகையில், தூய்மையானதாகவும், ஆச்சரியம் தரும் வகையிலும் உள்ளன. அவை பாமரர் முதல் கற்றறிந்த பண்டிதர்கள் வரை அனைவரையும் தங்களுக்குரிய கடமைகளை உடனுக்குடன் செய்ய ஊக்குவிக்கின்றன
ப்ரியதர்சனன்: மிகவும் இளம் வயதிலேயே துறவை அடைந்து, உயர்ந்த ஸந்ந்யாஸ பீடத்தை அலங்கரித்தார் என்று கேள்விப்பட்டேன்.
குருப்ரியன்: அதில் என்ன ஆச்சரியம்? இளம் சூரியனின் கிரணங்களும் மலைகளை ஒளிரச் செய்கின்றன அல்லவா? மேலும், ஸ்ரீ காமகோடி பீடாதிபதி சங்கராச்சாரியார் சொல்லவும் முடியாத மகிமை கொண்டவர். எனவே, இவ்வாசாரியரைப் பற்றி இத்தகைய எண்ணம் எழுகிறது – வேறெங்கும் கிடைக்க்கப்பெறாத அவரது மகிமையால், இவ்வுலக வாழ்விலும் அதற்கு அப்பாலும் சிஷ்யர்கள் முன்னேற்றத்தை அடைவதற்காக, சாஸ்திரங்களின்படி வழிகாட்டும் எளிய போதனைகள் மூலம், எதிர் கருத்துக்களின் சப்தத்திலிருந்து தீய எண்ணங்களின் களைகளை ஒரே உபதேசத்தால் வேரறுத்து, இங்கும் அங்கும் மீண்டும் எழும் அவைதிக பாதைகளை அடக்க, அவர் ஆதிசங்கராச்சாரியராக அவதரித்த சிவனைப் போலவே உள்ளார்.
புண்ணியவான்கள் வெண்மையான ஸாரம் நிறைந்த பிரகாசமான முழு சரத்காலத்து மேகங்களின் ஒளியையும் மங்கச் செய்யும் தூய கீர்த்தியால் பரமஹம்ஸக் கூட்டங்களால் அலங்கரிக்கப்பட்ட எல்லைகளில் வசிக்கும் மனத்தை உடையவரான எவரை வணங்குகின்றனரரோ .
எவரால் கடக்கவொண்ணாத விஷ ஸமுத்திரத்தைக் (சம்சாரத்தைக்) குறித்த தன் பாதங்களில் வணங்கும் மக்களின் பயத்தை நீக்குவதில் திறமையும் பெருமையும் கொண்ட பிறைசூடி (சந்திரமௌலீஶ்வரர்) பக்தியுடன் வணங்கப்படுகிறாரோ.
ப்ரியதர்சனன்: ப்ரதானமான கும்பகோண நகரத்தை விட்டு இவ்விடத்தில் வசிக்க ஏன் வந்தார்?
குருப்ரியன்: இத்துறவிகளின் பேரரசர், சிறந்த ஆஸ்திகர்களை அநுக்ரஹிப்பதற்காக இங்கும் அங்கும் (யாத்திரை) செல்ல ஒப்புக்கொண்டார்.
ப்ரியதர்சனன்: நண்பா! அத்வைத ஸித்தாந்தத்தினை பரப்புவதற்காக ஏதேனும் இவரால் செய்யப்பட்டுள்ளதா என்று அறிந்துகொள்ள விரும்புகிறேன்!
குருப்ரியன்: நன்றாகக் கேட்டாய்! சொல்கிறேன் கேள்!
ப்ரியதர்சனன்: செவி மடுக்கிறேன்!
குருப்ரியன்: ஸ்ரீ ரங்கநாதக்ஷேத்திரத்திற்கு கிழக்கே, ஸ்ரீ தபஸ்தீர்த்தம் (தமிழில் லால்குடி) என்றதோர் பெரிய ஸ்தலம் உள்ளது. இது ப்ராஹ்மணர்களில் சிறந்தவர்களின் வாசஸ்தலம், ஆஸ்திகர்களின் புகலிடம், வைதீக தர்மம் செழிக்கும் இடம், ப்ரவ்ருத்த ஸ்ரீமதி அம்பாளுடன் ஸப்தர்ஷீஸ்வரர் என்ற பெயர் கொண்ட பகவான் சிவன் வீற்றிருக்கும் இடம்.
ப்ரியதர்சனன்: இந்நகரம் கேள்விப்பட்டதாக உள்ளது
குருப்ரியன்: இவ்வூரைச் சேர்ந்த பாலகிருஷ்ண சாஸ்திரி போன்ற பிரமுகர்கள் இவ்வாசாரியாரை அணுகி:
“எங்கள் கிராமத்தில், இந்த உலகம் முழுவதின் நன்மைக்காக மட்டுமே அவதரித்த, அதர்ம எண்ணங்களையும் தீயோர்களையும் அடக்கும், ஆயிரம் கிரணங்கள் கொண்ட நினைத்த மாத்திரத்தில் இருளை அகற்றும் ஆயிரம் ஆதவர்களாக, சிவனின் அம்சமான ஆதி சங்கர பகவத்பாதர் என்ற திருநாமம் கொண்டு ஒளிரும் ஆசாரியரின் திருவுருவத்தை பிரதிஷ்டை செய்வதாலும், அவரது ஸந்நிதியில் ஸம்ஸ்க்ருத வித்யா பாடசாலையை துவக்குவதாலும், எங்களைப் போன்ற பக்தர்கள் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டதாக கருதுவோம்.” என்று வேண்டினர்.
ப்ரியதர்சனன்: அவர் மிகவும் இளமையாக இருந்தபோதிலும் இந்தப் பணியை ஏற்றுக்கொண்டார் என்று கேள்விப்பட்டேன்.
குருப்ரியன்: “குணங்களே ஒருவரை தகுதியானவராக்குகின்றன, வேறு அடையாளங்களோ வயதோ அல்ல” என்பதை நீ கேள்விப்படவில்லையா? அவர்:
இளம் தோற்றம் கொண்டிருந்தாலும்,
உயர்ந்த ஆன்மீகத்தில் ஞானமுள்ள பெரியவராக விளங்கினார்
அஞ்ஞானம் இல்லாதவர்கள் எளிதாக தங்கள்
மனதில் நினைக்கும் குணங்களால் ஒளிர்கின்றனர்!
ப்ரியதர்சனன்: இச்சந்தர்ப்பத்தில் அவர் என்ன செய்தார்?
குருப்ரியன்: அதிஷ்டானத்திற்கு ஏற்ப, ஞானிகளால் போற்றத்தக்க அவர், சொல்லத்தகுந்த பதிலை பூஜ்யமான குருவானவர் அளித்தார்.
ப்ரியதர்சனன்: ஏன்? அந்த பதிலைத்தான் உரக்கச் சொல்லக்கூடாதா?
குருப்ரியன்: “நீங்கள் கேட்காமலேயே நான் இதைச் செய்திருக்க வேண்டும்.” என்று கூறி, அவர் தனது இடத்திற்குத் திரும்பியதும், இத்தகைய பணிகளில் வல்லுநரான ஒருவரை அழைத்து
“சங்கராச்சாரியருக்கு கோயிலை விரைவாக எழுப்பி,
சாஸ்திரங்களின் சொன்ன முறைப்படி செய்து முடிப்பீர்களாக! ,
இச்செயல் செய்யப்பட்டால் , குருவின் பக்தர்களின்
விருப்பங்கள் விரைவில் நிறைவேறும்.”
என்று ஆஜ்ஞையிட்டார்.
ப்ரியதர்சனன்: பெரியோர்களின் உதாரகுணமும் செயல்களும்!
குருப்ரியன்: அக்கணத்திலேயே அவரும் குருவின் ஆஜ்ஞையை சிரமேற்கொண்டு அவ்வூருக்குச் சென்று அங்கே விரைவில் சிற்பிகள் மூலம் ஒரு மந்திரம் அமைத்து குருவின் ஆஜ்ஞையை நிறைவேற்றினார்
ப்ரியதர்சனன்: அதன் பின் என்ன நடந்தது?
குருப்ரியன்: சுபமான நேரம் நெருங்கி வருவதை அறிந்து, மதிப்பிற்குரிய குரு தமது தொண்டர்கள் மூலம் அபிஷேகத்திற்குத் தேவையான பொருட்களை ஏற்பாடு செய்து, மூர்த்தி பிரதிஷ்டைக்காக அனைத்து ஆஸ்திகர்களையும் எழுப்பினார்.
ப்ரியதர்சனன்: இளம் வயதினராக இருந்தாலும், காரியங்களைச் செய்வதில் தேர்ச்சி பெற்றவராகத் தெரிகிறார்.
குருப்ரியன்: பின்னர் தக்க சுப முகூர்த்தத்தில், தமது பரிவாரங்களுடன் தமது இடத்தை விட்டு நீங்கி , சில இடங்களில் நல்ல உபன்யாஸங்களால் சீடர்களை வசீகரித்து, வேறு சில இடங்களில் தர்மத்தைப் போதித்து, பிற இடங்களில் ஈஸ்வர பூஜை செய்து, காவிரியின் வட கரையை அலங்கரிக்கும் க்ஷேத்ரங்களில் ஒன்றில் சில நாட்கள் கழித்தார்.
ப்ரியதர்சனன்: அங்கிருந்து?
குருப்ரியன்: பிறகு, தவத்துக்கு ஏற்ற அந்த தூய்மையான இடத்தையும், எல்லா தீமைகளையும் அழிக்கவல்ல ஸஹ்யஜா (காவேரி) நதியின் கரைகளையும், மனதிற்கு உற்சாகமூட்டும் அவ்விடத்தையும் கண்டதும் அவர் மனதில் ஒரு எண்ணம் தோன்றியது.
ப்ரியதர்சனன்: என்ன அது?
குருப்ரியன்: அங்கேயே சில மாதங்கள் சந்த்ரமௌலீஶ்வரர் மற்றும் த்ரிபுரசுந்தரியின் பூஜையை ஆனந்தமாக செய்ய வேண்டும் என்பதே.
ப்ரியதர்சனன்: மிகச்சிறந்த எண்ணம். விக்ரஹப் பிரதிஷ்டை எப்போது நடந்தது?
குருப்ரியன்: குறிப்பிட்ட சுப முகூர்த்தத்தில், அதே ஊரை அடைந்து, த்ருட பக்தியுள்ள பக்தர்களால் வணங்கப்பட்டு, மந்திரங்களால் சுத்தி செயப்பட்ட, உலகமுழுவதற்கும் நன்மை செய்பவரான ஆதி சங்கராச்சாரியரின் விக்ரஹத்தை பிரதிஷ்டை செய்து, அவரது ஸன்னிதியில் ஸ்ரீ காமகோடி விலாஸம் என்ற பாடசாலையை நிறுவி, ஆஸ்திகர்களால் வணங்கப்பட்டு, தம்மைப் போன்றவர்களின் மனதைக் கவரும் செயல்களைச் செய்து, கவிஞர்களால் வர்ணிக்கத்தக்க குணமுடையவராய், மூன்று நான்கு நாட்கள் தங்கி அனைவரையும் வசீகரித்தார்.
ப்ரியதர்சனன்: இவ்வூருக்குத்தான் எவ்வளவு பாக்கியம்!
குருப்ரியன்: காரியத்தை முடித்த பின், அவ்வூரையும் அங்குள்ள சிஷ்ய ஸமூஹத்தினரையும் விட்டு, காவிரிக் கரையில், ஜன நெருக்கடி றைந்த, முனிவர்களின் உள்ளத்தை மகிழ்விக்கும் இத்தூய இடத்தை, ஸத்வ குணத்தை மேலோங்கச் செய்யும் இடம் என்று அறிந்து, மதிப்பிற்குரிய குரு தமது பரிவாரத்துடன் இங்கு வந்தார்.
ப்ரியதர்சனன்: உண்மைதான்! அதனால்தான் இந்த க்ஷேத்ரம் ஸந்ந்யாசி மடம் என்ற மற்றொரு பெயரால் அறியப்படுகிறது.
குருப்ரியன்: அவர் இங்கே, மக்கள் நடமாட்டம் இல்லாத இடத்தில், விரதம் மற்றும் அனுஷ்டானங்களில் திளைத்து, ஸமநிலை கொண்ட மனதுடன் அவற்றை செய்து வருகிறார் என்று நான் முன்பே கேள்விப்பட்டிருந்தேன்.
ப்ரியதர்சனன்: (சுற்றிலும் பார்த்து):
காவிரி நீரருகே தெரியும் இந்த இரண்டும் பர்ணசாலைகளா?
குருப்ரியன்: ஒன்று தியானம் மற்றும் பூஜைக்கான இடம், மற்றொன்று அத்யயனத்திற்கான இடம்.
ப்ரியதர்சனன்: அப்படியெனில் நன்றாகப் பார்ப்போம் (கீழே இறங்கி) (சுற்றிலும் பார்த்து மகிழ்ச்சியுடன்) உண்மையில், இவ்விடத்தின் அமைதியூட்டும் தூய்மையான தன்மை என்னவென்றால் – சுற்றிலும் தூய்மையான காவிரி நீர் சூழ்ந்துள்ளது. குயில்களின் இனிமையான குரலொலி கேட்கும் மாமரங்கள் நுழைவாயிலில் ஒரு பெரிய ஆலமரம் இந்த அற்புதமான தூய்மையான இடத்தில் உள்ளது. எனவே இதுதான் ஸத்வ குணம் நிறைந்த அத்திருவுருவம் வாழும் இடம் என்று நான் நிச்சயமாக எண்ணுகிறேன்
குருப்ரியன்: அறிவு படைத்த எவரைத்தான் இவ்விடம் வசீகரிக்காமல் இருக்கும்?
ப்ரியதர்சனன்: நண்பா! பார்! பார்! இந்த ஆலமரம் தனது கிளை-கைகளை அசைத்து, இலை-விரல்களால் அர்த்தமுள்ள வகையில் வரவேற்று, இம்மகானின் ஆசிரமத்திற்கான வழியை மக்களுக்குக் காட்டுகிறது.
குருப்ரியன்: (கேட்டுக்கொண்டு) ப்ரியதர்சன! பூஜை வாத்தியங்களின் மங்கள ஒலியும் மணியோசையும் கேட்கிறது. ஆதி தம்பதிகளின் (சந்த்ரமௌலீஶ்வரர் மற்றும் த் ரிபுரசுந்தரி) தரிசனத்திற்கு விரைந்து செல்வோம்.
ப்ரியதர்சனன்: (மகிழ்ச்சியுடன்) நண்பா! வாக்கிற்கும் மனதிற்கும் அப்பாற்பட்ட, அற்புத வடிவமும் நித்திய யௌவனமும் கொண்ட ஸ்ரீத்ரிபுரசுந்தரி மற்றும் சந்த்ரமௌலீஶ்வரரைப் பார்! அவர்கள் எங்கும் நிறைந்திருக்கிறார்கள்! மஹாமுனிவர்கள் தங்களையும் தங்கள் உடல்களையும் மறந்து, தாங்கவொண்ணா கொடும் வெப்பம் மற்றும் குளிரால் ஏற்படும் சோர்வையும் பொருட்படுத்தாமல், இரவு பகலாக தீவிர ஒருமைச் சிந்தையுடனும் தவத்துடன் தேடுகிறார்கள். ஆயினும் அவர்கள் நற்செயல்கள் செய்தவர்களால் மட்டுமே தரிசிக்கத் தகுந்தவர்கள்.
அவர்களின் வெண்மை நிறம், தன் இறைவனிடமிருந்து பிரிய முடியாதது போல் அவருடன் இருக்க வேண்டும் என்று நினைத்து உடன் வந்த கைலாஸ பர்வதம் போன்ற மண்டபத்தின் பப் காசத்தாலும், அங்கே நிலைத்திருக்கும் மின்னல் கூட்டங்கள் போன்ற ஒளியாலும் எல்லாத் திசைகளிலும் மறைக்கப்படுகிறது. அவர்களின் சிவந்த ஒளிமயமான பாதங்கள், வணங்கி நீராஜனம் காட்டும் தேவர்கள் மற்றும் அசுரர்களின் கிரீடங்களிலுள்ள வைரங்களின் கிரணங்கள் மூலம் பிரகாசிக்கின்றன. பக்தர்களின் விருப்பங்களை நிறைவேற்றும் தங்கள் சக்தியால் கற்பக விருட்சங்களை சிறியதாக்கி விட்டனர்.
குருப்ரியன்: நண்பா, பிரபஞ்சத்தின் தாய் தந்தையரை வணங்க கூர்மையான நோக்குடன் அமர்ந்திருக்கும் இந்த மஹாராஜ யதி தம்மை தரிசிக்க வரும் மக்களின் ஆவலை அதிகரிக்கிறார்.
ப்ரியதர்சனன்: மதிப்பிற்குரிய இக்குருவின் தரிசனம் பெரியோர்களின் வாக்யத்தை நினைவூட்டுகிறது:
நீர்நிலைகள் தீர்த்தங்கள் அல்ல, களிமண்ணால் செய்யப்பட்ட விக்ரகங்கள் தேவர்கள் அல்ல
தரிசனத்தாலேயே பரிசுத்தப்படுத்தும் ஸாதுக்களே (தீர்த்தங்கள்)
சரி, கோயில்களை பிரதிஷ்டை செய்வதும் கல்வி நிறுவனங்களை உருவாக்குவதும் முன்னோர்களாலும் செய்யப்பட்ட பணிகளே! எனினும், இவ்வாச்சார்யாரின் செயல்கள் பாரம்பரிய மற்றும் நவீன மக்களின் இதயங்களில் இடம் பெற்றதாக உள்ளது என்று கேள்விப்படுகிறோம். அத்வைத ஸித்தாந்தத்தினை பரப்புவதற்காக அவர் மேற்கொண்ட புதிய முயற்சிகள் ஏதேனும் உனக்குத் தெரியுமா?
குருப்ரியன்: நான் சொல்லப்போனதையே என் அன்பு நண்பர் கேட்டுவிட்டார்! இந்த ஸ்ரீரங்க க்ஷேத்திரத்தில், அர்த்தமுள்ள பெயர் கொண்ட வாணி விலாஸ் என்ற பதிப்பகம் உள்ளது என்ற செய்தி என் செவிக்கு எட்டியது. அது அறிஞர்களால் புகழப்படுகிறது.
ப்ரியதர்சனன்: அதனால் என்ன? இந்த அச்சகத்திலிருந்துதான் ஸ்ரீ சங்கர பகவத்பாதரின் எல்லா மகத்தான சொற்கள் பதிப்பிக்கப்பட்டு, கற்றறிந்தோரின் கண்களையும் மனங்களையும் கவர்கின்றன. இவ்வச்சகத்தை அறியாதவன் தன்னையே அறியாதவன்.
குருப்ரியன்: சரியாகச் சொன்னாய்! இதே அச்சகத்திலிருந்து, இன்று பாமதி மற்றும் பரிமளம் என்ற உரைகளின் வெளியீடு செய்யும் பனி குருபக்தசிகாமணி பாலசுப்ரமண்ய ஐயரால் துவங்கப்பட்டது.
ப்ரியதர்சனன்: அது எனக்குத் தெரியாதே! இம்முயற்சி அனைவருக்கும் மிகவும் பயனுள்ளதாகவும், நிறைய த்ரவியம் தேவைப்படுவதாகவும் இருக்கிறது.
குருப்ரியன்: மதிக்கத்தக்க இவ்வாசார்யரே மக்களை நன்கொடை அளிக்க ஊக்குவித்து இந்நல்ல முயற்சியை ஸாத்தியமாக்கினார்.
ப்ரியதர்சனன்: உண்மையிலேயே இந்த பீடாதிபதியானவர் புகழத்தக்க செயல்கள் மூலம் திறமையாக அத்வைத ஸித்தாந்தத்தை நிலைநாட்டி, மற்ற மடாதிபதிகளுக்கும் நீங்களும் இவ்வாறு செயல்பட வேண்டும் என்று அறிவுறுத்துவது போல் உள்ளது.
குருப்ரியன்: அன்பு நண்பா! நமது திட்டமிடாத வருகையால் நிறைய நேரம் ஆகிவிட்டது! விரைவாக நமது வாகனத்தில் ஏறி நமது லோகத்திற்குச் செல்வோம்.
ப்ரியதர்சனன்: இப்புனிதமான, அமைதியான பூஜை ஸ்தலத்தை விட்டு வேறிடம் செல்ல என் மனம் விரும்பவில்லை. மற்ற கந்தர்வர்களுக்குக் காட்ட இப்பெருமைமிக்க ஆச்சார்யரின் படத்தின் காட்ட விரும்புகிறேன்.
குருப்ரியன்: இதற்காகத்தான் ஸஹ்ருதயா பத்திரிக்கையில் சமீபத்தில் கண்களுக்கு விருந்தாக ஒன்று வெளியிடப்பட்டுள்ளது.
ப்ரியதர்சனன்: என் மனம் இப்புனிதமான, அமைதியான பூஜை ஸ்தலத்தை விட்டு வேறெங்கும் செல்ல விரும்பவில்லை. ஆசார்யாளின் படத்தின் பிரதியை மற்ற கந்தர்வர்களுக்குக் காட்ட எடுத்துச் செல்ல விரும்புகிறேன்.
ப்ரியதர்சனன்: ஸஹ்ருதயாவும் அர்த்தமுள்ள பெயராகிவிட்டது! வாருங்கள், உலகம் முழுவதற்கும் நன்மை நல்கும் த்ரிபுரசுந்தரியை வணங்குவோம். (இருவரும் கை கூப்பி வணங்குகிறார்கள்)
தேவி! என்னைப் போல் அறியாமை கொண்டவர் யாருமில்லை.
ஆயினும் கருணைக் கடல் என்ற பெயர் கொண்ட உன்னை நாடி வந்துள்ளேன்!
அப்பெயர் பொருளற்றதாகி நீ என் மீது கருணை காட்டாமல் போகாதபடி,
உன் கருணையை விரைவில் என் மீது பொழியுமாறு வேண்டுகிறேன்!
(வெளியேறுகின்றனர்)
Shankaracharya in Mahendramangalam
Painganadu Panchapagesha Shastri
(Two gandharvas enter by means of an aerial vehicle)
Priyadarshana: Friend! Look at this!
In some places, there are deer strolling about in forests dense with trees. Some places are made dark by many dense forests. Some places are cool by the streams of cool pure sparkling rivers. This region on earth pleases me immensely today.
Gurupriya: I am not that impressed.
Priyadarshana: Friend! Please stop this grand aerial vehicle! We ought to descend and look around this area.(Both descending from the aerial vehicle)
Gurupriya: (Looking around) Dear friend! I was deceived by being up and looking down. This area is indeed beautiful and pleasing to the eye! Look, look!
This Kaveri daughter of Sahya mountains, born in various places, no where else is seen such bounteous beauty. Those who live here and attend to the divine one who is named Kaveri shining with excellence, they are indeed blessed. Namaskarams to them. Further,
These royal birds, sitting on the mango trees on the banks, by their sweet voices, invite saying, “Make haste! You all come to this place! By worshipping this river Sahyaja, attain various worlds very quickly”
Perhaps they are saying that in this world, those Kalpakavrkshas, adorn the sacred places named here as coconut trees plentifully found in the region where this sacred daughter of Kavera flows. Hence I am certain that this is a pristine place.
Priyadarshana: I think only now have you made your name meaningful!
Gurupriya: Truly said, my dear friend! This is indeed our fortune because,
that which is not easily available to those who have not done a lot of punya, that which is not seen by the many devatas, that which moistens the eyes of all those who see it, the smell untouched by impurity, not touched by afflictions of Kali, that which is the abrupt end of darkness (and ignorance), and is the staircase to moksha, worshipped by great sages this pristine Kshetra as if Indra’ Amaravati has ckne down. Never has it been witnessed by us until now.
Priyadarshana: O friend! Understand then what letters adorn the name of this Kshetra (ie What is it called?)
Gurupriya: It was heard by us recently from the city of Kumbhaghonam that this famous village is named Mahendramangalam.
Priyadarshana: Friend! What was the context of hearing this name in Kumbhaghonam now?
Gurupriya: We have reached that place for worshipping at the feet of that guru and head of that renowned and noble Peetam known as Kamakoti that is in the city of Kanchi, of all the world and who shines as Shri Shankaracharya.
Priyadarshana: Yes. That is known to me. The guru of that peetam is currently adorning this village Mahendramangalam now. Gurupriya! I would like to understand what kind of person this guru is.
Gurupriya: The revered guru’s daily activities that cause well-being to this world and are pure and astonishing, immediately motivate everyone ranging from the very ignorant to the groups of learned scholars to do the appropriate for them.
Priyadarshana: It is heard that after acquiring great asceticism at a very young age, He ascended the supreme throne of sannyasa.
Gurupriya: So what? It is said that even a young sun’s feet (rays) shine on the mountains. Further, Shri Kamakoti Pithadipati endowed with the power of Shankaracharya has inexplicable glory. Hence, with respect to this Acharya, this thought occurs that due to his glory unobtainable elsewhere, by means of achieving the prosperity of his shishyas here on this earthly life and beyond, through easy teachings that show the path according to the shastras, by a single message, uprooting the weeds of the bad thoughts from the noise of opposing views, and to quell the avaidika paths that arose from the faults of Kali here and there again, He is like Shiva manifesting as Adi Shankaracharya.
Whom the wise worship as the mind that dwells in the bounds decorated by groups of regal swans with purer fame overshadowing the brightness of White-essence-filled-shining-full-autumn clouds.
By whom the head adorned with the crescent moon (lit. the baby king of the night – Chandramaulishvara) who has expertise and greatness in removing the fear of the groups of people who worship at his feet, about the uncrossable ocean of poison (samsara) is reverentially worshipped.
Priyadarshana: Why did he leave the main city of Kumbhaghonam and come out to live in this place?
Gurupriya: This supreme emperor of renunciates, for blessing the foremost among believers, agree to go here and there.
Priyadarshana: Friend! I would like to know if something has been done for the propagation of advaita siddhanta!
Gurupriya: Well-asked! Hear about that!
Priyadarshana: I am eager!
Gurupriya: To the East of Shri Ranganatha kshetram, is the great place named Shri Tapastirtha (Lalgudi in Tamil). It is the dwelling place of the best among brahmanas, the refuge of astikas and where Vaidikadharma thrives, where Bhagavan Shiva named Saptarshishvara with his consort Pravrddha Shrimati.
Priyadarshana: I have heard of this town!
Gurupriya: Important people like Balakrishna Shastri and others who are from this place, approached this Acharya and prayed, “In our village, by installation of the image of Acharya, radiant with the name Adi Shankara Bhagavatpada who incarnated solely for the welfare of this entire world, to mute the world of adharmic ideas and bad people, a thousand suns of a thousand rays, who will remove darkness when merely thought of and an aspect of Shiva and by the inauguration of a Samskrta Vidya Patashala in his sannidhi, devotees like us will consider ourselves blessed.
Priyadarshana: It is heard that they took on this task regardless of being so young.
Gurupriya: Have you not heard that it is “qualities that make a person worthy not other marks or age”? He was:
Even though taking on an appearance young,
He was a wise elder in wonderful spirit
Persons without ajnana easily
Shine with the qualities they think in their mind
Priyadarshana: What was done by Him on this occasion?
Gurupriya:
That reply that was suitable for the kind of adhishthanam for the self, That which is praiseworthy by the wise, that kind of befitting reply was given by the revered guru.
Priyadarshana:
Why don’t you say the reply out aloud?
Gurupriya:
This ought to be carried out by me even without your approaching me. Saying thus, as soon as He went back to His place, He called a person who was expert in carrying out these tasks and instructed them:
Quickly constructing a temple for Shankaracharya,
As per the appropriate path in the shastras,
If this is requested of you, then the desires of those who are devotees of the guru shall be quickly fulfilled.
Priyadarshana: Generous is the heart and so are actions of the great!
Gurupriya: Immediately, taking the guru’s orders as the highest priority, he went to the same town and started construction of a beautiful temple by sculptors and fulfilled the guru’s orders.
Priyadarshana: Then, what happened?
Gurupriya: Knowing that the auspicious occasion is approaching, the revered guru arranging the things needed for abhishekha through His attendant, He woke up all the astikas for the installation of the murti.
Priyadarshana: Despite being in His youth, it seems like He is adept in doing things.
Gurupriya: Then at an auspicious hour, leaving His place with His retinue, captivating the disciples by means of good upanyasas in some places, by means of teaching dharma in some other places, by means of worshipping Ishvara in other places, He spent some days in one of the kshetras adorning the Northern banks of Kaveri.
Priyadarshana: And from there?
Gurupriya: Then, as soon as he saw that pristine place fit for tapas, the banks of Sahyaja River that can destroy all bad things, and that which is exhilarating to the mine a thought occured in his mind.
Priyadarshana: What is that?
Gurupriya: To delightfully perform the puja of Chandramaulishvara and Tripurasundari right there for some months
Priyadarshana: An excellent thought. When did the installation of the vigraha happen?
Gurupriya: At the fixed auspicious time, reaching the same town, worshipped by the devoted and steadfast devotees, purifying with mantras, installing the vigraha of Adi Shankaracharya who is the benefactor of the entire world and establishing the pathashala named Shri Kamakoti Vilasa in his sannidhi,
he was worshipped by astikas, his actions pleasing those who are of similar nature, his character fit to be described by poets, stayed for three to four days and captivated everyone.
Priyadarshana: Indeed! What a blessing for this town!
Gurupriya: Then, leaving that town and the learned members there, and after completing the task, on the banks of Kaveri, this pristine place without many people and capable of pleasing the hearts of sages, knowing that this place that awakens sattva, the revered guru came here along with his retinue.
Priyadarshana: True! And that is why this kshetra is known by another name as Sannyasi matha
Gurupriya: I had previously heard that then he is living here, where there are no people, immersing himself in vrata and anushthana and peforming them with a mind in equipoise.
Priyadarshana: (Looking around) : Are these two parnashalas that are seen near the waters of the Kaveri?Gurupriya: One of them is a place for meditation and puja and the other is a place for learning.
Priyadarshana: Then let us observe well (and getting down) and (seeing around and with joy) Indeed! Its calming cleansing nature is such that –
All around is the pure clean waters which seem like Kaveri
Mango trees surrounded with the delectable sounds of the cuckoo
At the entrance is a large banyan tree in this wonderful and pure place
Hence I definitely think that this is that place which houses that sattva-filled form
Gurupriya: Who in his right mind will not this place not captivate?
Priyadarshana: Friend! Look! Look! This banyan tree swaying its branch-hands, and meaningfully calling out through its leaf-fingers is indicating to the people the way to this ashrama of this great person.
Gurupriya: (Listening)
Priyadarshana, The auspicious sounds of the instruments of the puja along with the sound of the bell is heard. Let us hurry along to have darshana of the Adi dampati (Chandramaulishvara and Tripurasundari)
Priyadarshana: (delightedly) Friend! Look at ShriTripurasundari and Chandramaulishvara who are beyond speech and mind of wondrous form and eternal youth. They are everywhere and searched by great sages unmindful of their selves or their bodies, bearing even fatigue born out of unbearably harsh cold and heat, with intense one-pointed tapasya day and night, yet befitting of darshanam by only those who have done good deeds. Their whiteness is eclipsed in all directions by the brightness of the mandapa that is like the Kailasa mountain which has accompanied them thinking that it should remain in his presence as though unable to bear its separation from its Lord, and like steady groups of lightning that remains there. Their reddish radiant feet shining brightly like the rays with the diamonds from the crowns of all the devas and asuras who bow down in worship offering nirajana at their feet. They have rendered the Kalpaka trees tiny by their capacity to fulfil the desires of devotees.
Gurupriya: Friend, This great royal yati sitting with pin-pointed attention to worship the mother and father of the universe, increases the desire of darshana among the people seeing Him.
Priyadarshana: The darshana of this revered guru reminds me of this saying by the elders:
Water-bodies are not tirthas nor are devas those vigrahas made of clay
Those sadhus who purify merely upon darshana are (the tirthas)
Alright, consecrating temples and creating educational institutions was done by those before as well. It is however heard that this revered Acharya’s actions earned him a place in the hearts of both the traditonal and modern people. Do you know of anything new that he has undertaken for the propagation of Advaita Siddhanta?Gurupriya: That which I was going to say, that was just asked by my dear friend! It has come to my hearing that in this Shriranga Kshetra, there is a publication named Vani Vilasa whose name is meaningful and that is praised by the wise.
Priyadarshana: What then? It is from this press that all the great words of Shri Shankara Bhagavatpada’s were published and captivate the eyes and minds of the learned. One who does not know this press does not even know his own self.
Gurupriya: Rightly spoken! From this same press, today the publication of the commentaries of Bhamati and Parimala were started by Gurubhaktashikhamani Balasubrahmanya Iyer.
Priyadarshana: That was not known to me! This effort is extremely beneficial to everyone and also needs a lot of money.
Gurupriya: It is this same revered Acharya who encouraged people to donate and enabled this good effort.
Priyadarshana: Indeed! It is as though this Peetadhipati expertly establishing Advaitasiddhanta by means of these praiseworthy actions is advising other matadhipatis that you too ought to act like this.
Gurupriya: Dear friend! Much time has passed since our unplanned arrival! Let us quickly ascend our vehicle and go to our land.
Priyadarshana: My mind does not wish me to go away from this sacred and serene place of puja elsewhere. I desire to take a copy of a picture of this revered Acharya to show it to the other gandharvas.
Gurupriya: It is for this that there is something recently published in Sahrdaya that is a feast to the eyes.
Priyadarshana: Sahrdaya has also become a meaningful name! Come, Let us worship Tripurasundari who is the benefactor of the entire world. (Both of them worship with folded hands)
O Devi! There is none more ignorant than me.
Yet I have sought you who bears the appellation of the ocean of compassion!
So that this appellation becomes futile and you do not show compassion on me,
it is sought that you may shower your mercy quickly upon me!
(Exiting)
Source: Vaani Vilas Sahrdaya Magazine